Wijnologie uit Brussel

Taalkrampen bij de voorlichting

Vice-president Giuseppe Liberatore van Federdoc.

Even voor de duidelijkheid: wijnconsumenten vinden de nieuwe Europese wijnwetgeving verwarrend. Vooral omdat de lidstaten niet van plan zijn hun nationale etiketten af te schaffen. Als dat zou gebeuren zou er bijvoorbeeld in Italië naar de Brusselse wetgeving geen onderscheid meer zijn tussen topwijnen met kwalitatieve staatgarantie (DOCG) en de categorie daaronder (DOC). Dat zou bij de consument een totaal verkeerd kwaliteitsbeeld oproepen, terwijl het onderscheid nationaal helder is. Een oplossing zou kunnen zijn dat op een rugetiket de eigen kwaliteitsaanduiding bondig in de Europese zou worden vertaald. Maar toen ik dat voorstel dezer dagen voorlegde aan vice-president Giuseppe Liberatore van Federdoc, beschermer van oorsprongsnamen, reageerde hij naar verwachting terughoudend. Hij was in Amsterdam om de media nog eens uit te leggen hoe de Italiaanse wijnwetgeving zich verhoudt tot de Europese. En tevens om als president van het çonsorzio’ een Chianti Classico-proeverij te presenteren in de Olofkapel van Barbizon.

Nieuwe namen

De nieuwe wetgeving ziet er voor Italië als volgt uit :

• De Italiaanse DOCG en DO C de super- en de gewone appellation) heten naar Europese wetgeving DOP. De druiven voor die wijnen moeten voor 100% uit het beschermde gebied komen.
• De Italiaanse IGT (streekwijn) is in de Europese wijnwetgeving IGP geworden. Daarvoor moet 85% van de druiven uit het beschermde gebied afkomstig zijn.
• De Italiaanse tafelwijn (VDT) kent geen specifiek Europese aanduiding.

De Europese Unie heeft samen met Italië een poging gedaan om de verschillende benamingen te definiëren en de Europese wijnwetgeving te vergelijken met de Franse en Italiaanse. De overige wijnproducerende lidstaten komen niet aan bod in het boekje dat in een Franse en Nederlandse tekst is verschenen, maar zich met Italiaanse en Franse wijnwetgeving bezig houdt en niettemin met ´Taste of Europe´ onder een Britse titel is verschenen. De Nederlandse consument kan er weinig mee. Ook al is er nog zo ijverig naar een begrijpelijke vertaling in het Nederlands gestreefd, die hier anders is uitgevallen dan bedoeld. Een citaat vol juridische bazelarij als voorbeeld: “ DOP: naam van een regio, van een vastgestelde locatie of in uitzonderlijke gevallen van een land dat een product bepaalt waarvan de kenmerken en de kwaliteit voornamelijk of exclusief VERSCHULDIGD ZIJN van een bijzondere GEOGRAFICHE omgeving en van zijn natuurlijke en menselijke factor”.

Doel voorbij

Amen, zeggen wij dan. Terwijl we ons afvragen waarom er niet wat meer budget is gestopt in een fatsoenlijke uitleg en vertaling. Op die manier schiet voorlichting haar doel voorbij. Dat is trouwens tòch al het geval als je zo’n ‘verklarende’ brochure vol afkortingen zet waarvan de betekenis nergens staat vermeld.

Dus voor de liefhebbers: DOP betekent: Denominazione di Origine Protetta. In het Frans wordt DOP aangegeven met AOP (Appellation d’Origine Protégée) en dat staat voorde nationale AOC. En IGP betekent: Indicazione Geografica Protetta. waaronder alle Italiaanse IGT-wijnen vallen. (Indicazione Geografica Tipica)

De Franse vin de pays wordt aangeduid met IGP, een aanduiding die daar staat voor Indication Géographique Protégée.

Wie er een kwis op RTL-4 van wil maken, moet zich in Brussel maar eens uitvoerig op de hoogte gaan stellen.