bron: zestz.nlTegelijk met punk- oftewel guerrillamedia als Wikileaks en Openleaks - is guerrillafood bezig aan een opmars. Zo verhaalde wijnschrijver Harold Hamersma vorige week in HP|De Tijd van een wijn die door de importeur liefkozend als ‘guerrillawijn’ wordt omschreven.
Hamersma: ‘Deze Bodegas Puelles tinto is namelijk het resultaat van een volstrekt illegale operatie. In plaats van door te draaien of aan een handelaar te verkopen, maakt wijnmaker Jésus Puelles Fernández van zijn surplus aan tempranillo eerst gewoon keurig rioja, stopt dat in een tankauto en rijdt het de grens van de streek over, om het daar zelf als vino de mesa te bottelen. Dan heeft-ie tenminste zicht op wat er met zijn troetelkindjes gebeurt en ontvangt hij toch nog altijd meer dan wanneer het als bulk wordt verkocht.’
Vervolgens constateert Hamersma dat de bewuste guerrillawijn regelrecht in mijn What (not) to eat 2011 zou passen. Immers, in dit stijlboek voor foodtrends doe ik de bewering: ‘food=punk’. Waarmee ik doel op een naar de punk uit de jaren zeventig verwijzend anarchisme onder bijvoorbeeld kleinschalige foodproducenten. Zij ageren vooral tegen de ‘Brusselse’ voedselregelgeving die smaak en traditionele spijsbereidingen om zeep helpt en eetgrootmachten in het zadel houdt. Het antwoord van de anarchoproducenten op dergelijke knellende regelgeving is simpel: Do It Yourself, make your own rules! Niet toevallig precies hetzelfde antwoord als punks destijds formuleerden op de overgereguleerde westerse maatschappij. Met deze mentaliteit is eten dan ook aanbeland in zijn eigen punkperiode, waarbij de illegaliteit niet wordt geschuwd als het erom gaat een optimaal product te creëren zonder enige concessie aan smaak, kwaliteit en/of prijs. De DIY-guerrillawijn van Jésus Puelles Fernández is daarom inderdaad een goed voorbeeld van de huidige punkhouding in food. En lekker, bovendien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten